Historia

Lata 1918-1955

Szkoła Biblijna KUL została formalnie utworzona w 1959 r. decyzją watykańskiej Kongregacji Seminariów i Studiów Uniwersyteckich, jednak jej bazę stanowiła sekcja biblijna Wydziału Teologii KUL, erygowana oficjalnie w 1956 r., choć de facto istniejąca niemal od początku działalności Uniwersytetu, czyli 1918 r. W pierwszych latach po utworzeniu Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego wykładowcą przedmiotów biblijnych był ks. prof. Józef Archutowski (1918-1920). Od 1919 r. wykładowcą Biblii był także holenderski kapucyn Edward Fermont. Od 1923 r. studia biblijne organizował ks. prof. Józef Kruszyński, który w latach 1925-1933 pełnił funkcję rektora KUL. Wykłady z biblistyki były prowadzone w języku łacińskim nie tylko przez Edwarda Fermonta (1919-1926, 1945-1949), ale również przez innego holenderskiego kapucyna, Huberta Hoemaekera (1928-1939). W pierwszych latach po wojnie wykładowcami Pisma Świętego byli kapłani lubelscy Henryk Strąkowski i Tomasz Wilczyński (późniejsi biskupi), a także jezuita o. Stanisław Styś, odsunięty w 1952 r. od nauczania przez władze komunistyczne. W 1950 r. zatrudniony został ks. dr Feliks Gryglewicz prowadzący wykłady z Nowego Testamentu, a w 1952 r. pracę w KUL rozpoczął ks. dr hab. Stanisław Łach. Od 1954 r. wykłady na KUL rozpoczął ks. dr Eugeniusz Dąbrowski, pierwszy w Polsce doktor nauk biblijnych Papieskiego Instytutu Biblijnego w Rzymie.

Lata 1956-1976

Po „odwilży” w 1956 r. na uczelnię mógł powrócić o. Stanisław Styś SJ. W tym też roku dokonanano reorganizacji studiów biblijnych KUL. Ks. prof. dr hab. Stanisław Łach został został pierwszym dyrektorem nowej jednostki zwanej „Szkołą Biblijną”. Funkcję tę sprawował nieprzerwanie przez kolejnych 20 lat (1956–1976). Po reorganizacji, od roku 1956 sekcja biblijna liczyła pięć katedr, kierowanych przez samodzielnych pracowników nauki:

  1. Katedra Egzegezy Starego Testamentu (ks. prof. dr Stanisław Łach)
  2. Katedra Egzegezy Nowego Testamentu (ks. prof. dr Eugeniusz Dąbrowski)
  3. Katedra Teologii Biblijnej (doc. dr Stanisław Styś SJ)
  4. Katedra Archeologii Biblijnej (ks. doc. dr Feliks Gryglewicz)
  5. Katedra Filologii Biblijnej (doc. dr Stanisław Styś SJ)

Po śmierci o. dr Stanisława Stysia w 1959 r. i wycofaniu się z pracy na KUL w tym samym roku ks. prof. Eugeniusza Dąbrowskiego zaproszono do pracy od 1960 r. ks. dra hab. Jana Stępnia, a od 1962 r. wykłady zlecone podjęli – o. doc. Augustyn Jankowski OSB z Tyńca, o. dr Józef Paściak OP z Krakowa i ks. doc. Stanisław Grzybek z ATK. W tym czasie zwiększono liczbę wykładów i przedłużono czas studiów do czterech lat, aby w pełni realizować program Biblicum. Wprowadzono także wymóg, że wykładowcami Lubelskiej Szkoły Biblijnej mogli być tylko absolwenci Papieskiego Instytutu Biblijnego w Rzymie. W 1961 r. został zatrudniony ks. dr Józef Kudasiewicz, który w czasie studiów rzymskich (1959–1961) osiągnął tytuł candidatus addoctoratum. W roku następnym (1962) dołączył do grona wykładowców Szkoły Biblijnej ks. dr Kazimierz Romaniuk, drugi po ks. Dąbrowskim doktor nauk biblijnych. Dyrektor Lubelskiej Szkoły Biblijnej ks. prof. Stanisław Łach angażował zdolniejszych absolwentów szkoły w charakterze asystentów, umożliwiając im specjalizację w Rzymie. Tak w 1964 r. rozpoczął pracę przy Katedrze Filologii Biblijnej ks. mgr Stanisław Cinal SAC; prowadził on (do 1971 r.) wykłady z języków biblijnych i orientalnych. Ks. dr Marian Filipiak był od 1966 r. asystentem przy Katedrze Egzegezy Starego Testamentu; po habilitacji w 1974 r. pracował na KUL-u do 1984 r. W 1966 r. zaczął pracę na KUL ks. dr Lech Stachowiak, wszechstronnie wykształcony absolwent biblistyki na Uniwersytecie we Fryburgu Szwajcarskim, który uzyskał doktorat nauk biblijnych Papieskiego Instytutu Biblijnego w Rzymie. Rozpoczął on pracę przy Katedrze Egzegezy Starego Testamentu, którą objął po odejściu ks. Stanisława Łacha na emeryturę. W 1967 r. pracę w KUL rozpoczął o. Hugolin Langkammer OFM przy  Katedrze Egzegezy Nowego Testamentu, który był również doktorem nauk biblijnych. Do tego zespołu dołączyli także w 1969 r. ks. dr Jan Szlaga, w 1972 r. ks. dr Józef Homerski, w 1976 r. ks. dr Antoni Tronina. Choć liczba katedr nie zmieniła się w tym czasie, to jednak zwiększyła się ich obsada i zakres działalności:

  1. Katedra Egzegezy Starego Testamentu (ks. prof. dr hab. Stanisław Łach, ks. doc. dr hab. Józef Homerski, ks. dr hab. Marian Filipiak);
  2. Katedra Egzegezy Nowego Testamentu (ks. prof. dr Feliks Gryglewicz, ks. doc. dr hab. Józef Kudasiewicz, ks. dr Jan Szlaga);
  3. Katedra Teologii Biblijnej (ks. doc. dr hab. Kazimierz Romaniuk);
  4. Katedra Filologii Biblijnej (ks. prof. dr hab. Lech R. Stachowiak);
  5. Katedra Geografi i i Archeologii Biblijnej (doc. dr hab. Hugolin Langkammer OFM)

Podczas wizyty w Rzymie na przełomie 1971 i 1972 r. kierownik Szkoły Biblijnej KUL omówił program jej działania z prefektem Kongregacji Nauczania (kard. Gabriel-Marie Garrone), rektorem Papieskiego Instytutu Biblijnego (ks. Carlo Maria Martini SJ) i p.o. sekretarza Papieskiej Komisji Biblijnej (o. Benjamin Wambacq OPraem.). Przy tej okazji ks. Łach złożył sprawozdanie z działalności sekcji biblijnej KUL. Rozmówcy wyrazili uznanie dla działalności szkoły i uczynili wiele sugestii na temat dalszego jej rozwoju. Postulaty te, dotyczące m.in. utworzenia nowych katedr, zawierał także list kard. Garrone do rektora KUL. Niedługo po tym wydarzeniu (czerwiec 1972) prof. Martini powtórzył je podczas swej wizyty na KUL. Aby dostosować program Szkoły Biblijnej KUL do programu rzymskiego Biblicum, przedłużono czas studiów o jeden rok, służący przygotowaniu rozprawy doktorskiej. Bibliści w programie swych zajęć od roku II mieli wszystkie główne i pomocnicze dyscypliny biblijne, wymagane w prawie kościelnym dla przyszły chwykładowców Pisma Świętego. Od introdukcji ogólnej i szczegółowej przechodzili więc stopniowo do egzegezy Starego i Nowego Testamentu. Zwieńczeniem była teologia biblijna obu Testamentów. Nadto w programie studiów uwzględniane były zagadnienia pism qumrańskich, zgodnie z ówczesną tendencją biblistyki światowej. Obowiązkowy był też wykład z języka aramejskiego Biblii oraz dodatkowo jednego z języków orientalnych (syryjski, ugarycki, akadyjski czy też arabski). Nacisk na studia filologiczne był charakterystyczny dla lubelskiej szkoły biblijnej, w której od początku istniała Katedra Filologii Biblijnej.

Praca na seminariach naukowych z biblistyki obejmowała dwa aspekty. Pierwszy to referowanie prac seminaryjnych, magisterskich i doktorskich zarówno przez studentów stacjonarnych, jak i dojeżdżających uczestników kursu doktoranckiego.Tematyka prac dyplomowych ze Starego Testamentu dotyczyła bądź to kluczowych zagadnień teologicznych, bądź też problemów filologiczno-egzegetycznych poszczególnych ksiąg natchnionych. Prace z Nowego Testamentu poruszały często problematykę qumrańską, ale też kwestie związane z symboliką i teologią Ewangelii. Natomiast ćwiczenia naukowe obejmowały recenzje ważniejszych pozycji książkowych, ukazujących się w Polsce i za granicą, oraz krytyczne analizy tekstów biblijnych.

W tym okresie ks. Eugeniusz Dąbrowski zasłużył się też jako redaktor dwutomowej Podręcznej encyklopedii biblijnej (Poznań: Księgarnia św. Wojciecha, 1960), której autorami byli niemal wszyscy pracownicy sekcji biblijnej KUL. Z kolei o. AugustynJankowski OSB zajął się redakcją Biblii Tysiąclecia (Poznań: Pallottinum), wzorowanej na Bible de Jérusalem. Dzieło to, zainicjowane podczas jego pracy w Szkole Biblijnej KUL (1962/1963), mogło się ukazać drukiem tuż przedMillennium Chrztu Polski, w 1965 r., dzięki pracy zespołowej kilkudziesięciuosób. W roku 1976 ks. prof. Stanisław Łach przeszedł na emeryturę zamykając istotny okres tworzenia się Lubelskiej Szkoły Biblijnej.

Lata 1976-1982

Wielkim wydarzeniem w życiu Szkoły Biblijnej KUL był jubileusz jej XX-lecia, obchodzony uroczyście w dniach 7–12 grudnia 1976 r. w łączności z V Tygodniem Biblijnym, który był poświęcony adhortacji Pawła VI Ewangelii nuntiandi. W uroczystości brał udział kard. Karol Wojtyła jako przewodniczący Komisji Episkopatu do spraw Nauki Katolickiej. Uczestniczyli w niej także Wielki Kanclerz KUL bp Bolesław Pylak, rektor o. Mieczysław Albert Krąpiec i dziekan Wydziału Teologii ks. Edward Kopeć. Kardynał Wojtyła w zakończeniu swej homilii wyraził życzenie, aby „wszystkie prace Szkoły Biblijnej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego dobrze przysłużyły się dziełu ewangelizacji w Polsce i świecie współczesnym”.

Życzenie kard. Wojtyły stało się programem nowego dyrektora szkoły – o. prof. dr. hab. Hugolina Langkammera OFM, który sprawował tę funkcję w latach 1976-1982.

Po reorganizacji Szkoły Biblijnej KUL w 1977 r. praca naukowo-dydaktyczna skupiała się wokół sześciu katedr:

  1. Katedra Egzegezy Ksiąg Historycznych i Dydaktycznych Starego Testamentu (ks. prof. dr hab. Lech Stachowiak, ks. dr Antoni Tronina);
  2. Katedra Egzegezy Ksiąg Prorockich Starego Testamentu (ks. doc. dr hab. Józef Homerski);
  3. Katedra Egzegezy Pism Narracyjnych Nowego Testamentu (ks. prof. dr Feliks Gryglewicz, ks. dr hab. Jan Szlaga);
  4. Katedra Egzegezy Pism Apostolskich Nowego Testamentu (o. prof. dr hab. Hugolin Langkammer OFM);
  5. Katedra Teologii Biblijnej Starego Testamntu (ks. doc. dr hab. Marian Filipiak);
  6. Katedra Teologii Biblijnej Nowego Testamentu (ks. doc. dr hab. Józef Kudasiewicz)

W 1977 r. po uzyskaniu doktoratu biblijnego w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie rozpoczął pracę w Szkole Biblijnej KUL ks. dr Ryszard Rubinkiewicz SDB, najpierw jako stażysta przy katedrze o. prof. Hugolina Langkammera. Kiedy z kolei ks. dr Antoni Tronina wyjechał na Biblicum, na jego miejsce zatrudniono w 1978 r. ks. dra Huberta Ordona SDS. Konstytucja apostolska Jana Pawła II Sapientia christiana z 1979 r. zmusiła pracowników Szkoły Biblijnej do opracowania nowego planu studiów. W związku z wprowadzeniem na kursie zwyczajnym teologii ćwiczeń z  biblistyki zaszła potrzeba zatrudnienia nowej osoby – w charakterze stażystki przyjęto więc do grona wykładowców Pisma Świętego pierwszą kobietę – p. mgr. lic. Urszulę Szwarc, doktorantkę ks. prof. Homerskiego. Liczba magisteriów pisanych na seminariach z biblistyki ciągle wzrastała: w roku akademickim 1979/1980 było ich 34, a w roku następnym – 36. Instytut liczył 12 studentów: na roku I i II po trzy osoby, na roku III sześć osób. Także liczba rozpraw doktorskich znacząco wzrosła: w latach 1978–1981 było ich 15.

W 1981 r. oficjalnie została zatwierdzona nowa nazwa Szkoły Biblijnej KUL, a mianowicie: Instytut Nauk Biblijnych KUL. Nazwa ta podkreśla ścisłą więź biblistyki lubelskiej z Papieskim Instytutem Biblijnym w Rzymie.

Lata 1982-1988

W 1982 r. nowym dyrektorem Instytutu Nauk Biblijnych został ks. prof. dr hab. Józef Kudasiewicz. Po trudnym okresie stanu wojennego w Polsce liczba absolwentów studiów biblijnych spadła w znaczący sposób: dyplomy magisterskie w 1982 r. odebrało 31 osób, ale w roku następnym już tylko 23 osoby. Grono studentów Instytutu Nauk Biblijnych (kurs licencjacko-doktorancki) liczyło w roku akademickim 1981/1982 zaledwie dziewięć osób (po trzy na każdym roku). Nowy dyrektor Instytutu Nauk Biblijnych KUL, starał się od początku ukierunkować duszpastersko pracę naukową wykładowców. Jego pierwszą inicjatywą w tym względzie było czterotomowe dzieło zbiorowe Komentarze biblijne do czytań mszalnych, wydane jeszcze przed wybuchem stanu wojennego (Lublin 1981). W jego opracowaniu wzięli udział bibliści z KUL, wychodząc naprzeciw postulatom soborowym. Ks. prof. Józef Kudasiewicz pracował jednocześnie w Instytucie Pastoralnym KUL, opiekując się tam Katedrą Homiletyki. Swe zamiłowania duszpasterskie starał się przekazać kolegom i studentom Instytutu Biblijnego. Wspólnie z prof. Feliksem Gryglewiczem, wydał on pierwszą w Polsce zbiorową Teologię Nowego Testamentu. Jako długoletni ojciec duchowny konwiktu księży studentów uwrażliwiał ich na kerygmat ewangeliczny słowem i czynem. Jego przykład uprawiania teologii wyrył trwały ślad na Instytucie Nauk Biblijnych KUL.

Jesienią 1982 r. Senat Akademicki KUL postanowił nadać ks. prof. Stanisławowi Łachowi medal za zasługi dla KUL. Uroczystość odznaczenia twórcy Szkoły Biblijnej miała miejsce 22 stycznia 1983 r. w Gorzkowie koło Bochni. Wkrótce (8 czerwca 1984) ks. Łach odszedł do wieczności, licząc 78 lat życia i 53 lata kapłaństwa. W 1985 r. pracę w Instytucie Nauk Biblijnych rozpoczął ks. doc. dr hab. Stanisław Potocki z Przemyśla. W roku akademickim 1986/1987 objęła też ponownie zajęcia zlecone p. dr Szwarc, która wróciła z Biblicum. W czerwcu 1988 r. ks. prof. Szlaga otrzymał nominację na biskupa pomocniczego diecezji chełmińskiej. Jeszcze przez kilka lat jednak kierował katedrą na KUL.

Lata 1988-2008

W 1988 r. nastanowisko dyrektora Instytutu Nauk Biblijnych został wybrany ks. prof. dr hab. Ryszard Rubinkiewicz SDB. Kiedy rozpoczynał on pierwszą kadencję kierowania zespołem wykładowców, Instytut Nauk Biblijnych przeżywał okres szczytowego rozwoju liczebnego: w 1988 r. egzaminy licencjackie zdało czterech doktorantów, a prace magisterskie z biblistyki obroniły aż 44 osoby. Przez cały okres 20 lat kierowania tą placówką ks. prof. Ryszard Rubinkiewicz dbał o poziom naukowy Instytutu. Sam starannie przygotowany do prowadzenia pracy naukowej starał się też umożliwiać studentom coraz lepsze warunki takiej pracy. To on zapoczątkował zamieszczanie w Rocznikach Teologiczno-Kanonicznych polskiej bibliografii biblijnej, co później przejęli jego uczniowie. On też starał się o zakup biblijnych programów komputerowych dla pracowników i studentów Instytutu. Jego zasługą było zorganizowanie pierwszych wyjazdów studyjnych do Ziemi Świętej. Okazją była ogólnopolska pielgrzymka (26 kwietnia – 5 maja 1992), w której wzięli udział studenci Instytutu Nauk Biblijnych w charakterze przewodników. Przed wyjazdem ks. Rubinkiewicz zorganizował dla nich kurs przygotowawczy. Od tego czasu takie wyjazdy były coraz częstsze, co znacznie ułatwiło studentom przyswojenie praktycznej wiedzy o realiach biblijnych. Największą zasługą dyrektora instytutu był zbiorowy tom przekładów apokryfów Starego Testamentu, wydany pod jego redakcją i w jego opracowaniu. W 1991 r. ukazał się pierwszy tom serii Biblia Lubelska. W związku z ciągłym rozwojem Instytutu jego dyrektor starał się angażować nowych pracowników. Pamiętał przy tym o zasadzie, by każdy z nich miał ukończony przynajmniej kurs licencjacki na Biblicum. W 1993 r. przyjęto dopracy ks. dra hab. Gabriela Witaszka CSsR, a w 1994 r.  rozpoczęli pracę w Instytucie ks. dr Waldemar Rakocy CM i o. dr Adam R. Sikora OFM. Liczba pracowników zwiększyła się tym samym do czternastu, podczas gdy słuchaczy kursu licencjacko-doktoranckiego było łącznie 18. Rok 1995 przyniósł nowe angaże pracowników nauki, uzasadniane reformą studiów na Wydziale Teologii. Pracę w Instytucie Nauk Biblijnych podjęli więc ks. dr Stefan Szymik MSF i ks. dr Henryk Witczyk z Kielc. Po odejściu w 1996 r. na emeryturę ks. Józefa Homerskiego oraz po śmierci w tym samym roku ks. prof. Lecha Stachowiaka do pracy w Instytucie Nauk Biblijnych zostali przyjęci dwaj pracownicy: ks. dr hab. Antoni Paciorek i ks. dr Andrzej Kondracki SDB. W 1998 r. do grona pracowników tej placówki dołączył o. dr Andrzej Kiejza OFMCap, zajmując miejsce o. dra Adama R. Sikory OFM, który przeszedł na Wydział Teologii UAM w Poznaniu. Rok później dołączył dr Krzysztof Mielcarek, który uzyskał licencjat na Biblicum. Zespół liczył więc nadal 14 pracowników. Wkrótce powiększy się on o następne, dobrze przygotowane osoby: ks. dra Mirosława Stanisława Wróbla w 2000 r. i ks. dra Stanisława Haręzgę w 2001 r. Z kolei po odejściu z Instytutu o. Witaszka w 2002 r., zostali zatrudnieni dwaj asystenci: ks. dr Dariusz Dziadosz i ks. dr Wojciech Pikor. W 2004 r. na emeryturę odeszli o. prof. Hugolin Langkammer OFM i ks. dr Hubert Ordon SDS, ale na ich miejsce wkrótce w 2005 r. pojawili się dwaj młodzi asystenci: ks. dr Henryk Drawnel SDB i ks. dr Andrzej Piwowar z diecezji warmińskiej. W 2005 r. ks. Antoni Paciorek zainicjował nową serię komentarzy pt. „Nowy Komentarz Biblijny”, wydawaną przez Edycję Świętego Pawła. Staraniem ks. Drawnela utworzono w tym czasie (2007 r.) dwie nowe serie książkowe wydawane przez Wydawnictwo KUL: Studia Biblica Lublinensia oraz Analecta Biblica Lublinensia.

W tym czasie największego rozwoju w Instytucie Nauk Biblijnych zatrudnionych było piętnastu pracowników skupionych wokół dziesięciu katedr:

  1. Katedra Egzegezy Ksiąg Historycznych i Dydaktycznych Starego Testamentu (ks. prof. dr hab. Antoni Tronina, ks. dr hab. Dariusz Dziadosz);
  2. Katedra Egzegezy Ksiąg Prorockich Starego Testamentu (ks. dr hab. Wojciech Pikor);
  3. Katedra Egzegezy Ksiąg Narracyjnych Nowego Testamentu (ks. prof. dr hab. Antoni Paciorek, o. dr Andrzej Kiejza OFMCap);
  4. Katedra Egzegezy Pism Apostolskich Nowego Testamentu (ks. prof. dr hab. Waldemar Rakocy CM);
  5. Katedra Filologii Biblijnej (dr hab. Urszula Szwarc, prof. KUL, ks. dr Henryk Drawnel SDB);
  6. Katedra Literatury Międzytestamentalnej i Nauk Pomocniczych (ks. prof. dr hab. Ryszard Rubinkiewicz SDB, ks. dr hab. Mirosław Wróbel);
  7. Katedra Teologii Biblijnej Starego Testamentu (dr hab. Krzysztof Mielcarek);
  8. Katedra Teologii Biblijnej Nowego Testamentu (ks. prof. dr hab. Henryk Witczyk, ks. dr Andrzej Piwowar);
  9. Katedra Hermeneutyki Biblijnej (ks. dr hab. Stefan Szymik MSF, prof. KUL);
  10. Katedra Proforystyki Biblijnej (ks. dr hab. Stanisław Haręzga).

Lata 2008-2016

W latach 2008-2016 funkcję dyrektora Instytutu sprawował ks. prof. dr hab. Henryk Witczyk, który dbał o jej rozwój dydaktyczny i naukowy w zmieniających się strukturach KUL. Szczególną jego zasługą było łączenie wysokiego poziomu badań naukowych z przekazem treści biblijnych adresowanym do współczesnego człowieka. Założenie jeszcze w 2005 r. Dzieła Biblijnego im. Jana Pawła II oraz przewodniczenie Stowarzyszeniu Biblistów Polskich (od 2013 r.) pozwoliło na owocną realizację tych zadań. Wykorzystanie środków masowego przekazu w służbie Słowa Bożego, wyrażające się w realizacji audycji na falach Radia Maryja i programów w TV Trwam (np. „Telewizyjny Uniwersytet Biblijny”), stanowi tego konkretny przykład. Od 2007 r. zaczęto wydawać serię monografii „Studia Biblica Lublinensia” oraz materiałów z konferencji naukowych „Analecta Biblica Lublinensia”. W 2009 r. „Roczniki Teologiczne. Zeszyt 1: Pismo Święte” zmieniły wydawcę (z Tworzystwa Naukowego KUL na Wydawnictwo KUL), nazwę (na „Roczniki Biblijne”) oraz ISBN. W 2011 r. czasopismo zmieniło nazwę na „The Biblical Annals„. W 2010 r. Instytut Nauk Biblijnych KUL stał się również wydawcą czasopisma „Verbum Vitae„. W 2010 r. wzniowiono wydawanie podręczników w serii Materiały pomocnicze do wykładów z biblistyki. Podpisano umowę z Papieskim Instytutem Biblijnym w Rzymie w świetle której studenci I roku (rok propedeutyczny) w Lublinie realizują identyczny program jak studenci roku propedeutycznego w Rzymie. Nadto studenci w Lublinie zdają te same egzaminy, tego samego dnia, z języka hebrajskiego i greckiego, jak studenci Biblicum. Wyniki lubelskiego egzaminu są uznawane przez rzymskie Biblicum, co sprawia, iż lubelscy studenci mogą kontynuować naukę w Rzymie z pominięciem roku propedeutycznego. Staraniem ks. Witczyka oraz ks. prof. Andrzeja Gieniusza CR z Rzymu uruchomiono program wymiany profesorów pomiędzy lubelskim instytutem a Papieskiem Uniwersytetem Urbaniańskim w Rzymie. W tym czasie, po odejściu z pracy Urszuli Szwarc (2009), o. Andrzeja Kiejzy OFMCap (2012), ks. Antoniego Troniny (emerytura w 2012), ks. Antoniego Paciorka (emerytura w 2012), ks. Wojciecha Popielewskiego OMI (pracował w latach 2011-2012), o. Krzysztofa Bielińskiego CSsR (pracował w latach 2012-2013), ks. Wojciecha Pikora (2014) i ks. Waldemara Rakocego (2015), w Instytucie zostali zatrudnieni kolejni bibliści: ks. dr Arnold Zawadzki (od 2009), ks. dr Marcin Kowalski (2011), ks. dr Adam Kubiś (2012), ks. dr Krzysztof Napora SCJ (2012), ks. dr Tomasz Bąk (2014) i ks. dr Marcin Zieliński (2014).

W roku akademickim 2012/12 struktura instytutu przedstawiała się następująco:

1. Katedra Ksiąg Historycznych ST
ks. dr hab. Dariusz Dziadosz – kierownik
ks. dr hab. Stanisław Haręzga, prof. KUL
ks. dr Krzysztof Napora SCJ
2. Katedra Ksiąg Prorockich i Sapiencjalnych ST
ks. dr hab. Wojciech Pikor, prof. KUL – kierownik
ks. dr Andrzej Piwowar
ks. dr Arnold Zawadzki
3. Katedra Ksiąg Narracyjnych i Pism Apostolkich NT
ks. prof. dr hab. Waldemar Rakocy CM – kierownik
ks. dr hab. Stefan Szymik MSF, prof. KUL
dr hab. Krzysztof Mielcarek, prof. KUL
4. Katedra Teologii Biblijnej NT
ks. prof. dr hab. Henryk Witczyk – kierownik
ks. dr Marcin Kowalski
ks. dr Adam Kubiś
5. Katedra Filologii Biblijnej i Literatury Międzytestamentalnej
ks. dr hab. Mirosław S. Wróbel, prof. KUL – kierownik
ks. dr hab. Henryk Drawnel SDB
ks. dr Krzysztof Bieliński CSsR

Od 2016 r. do dziś

Od 2016 r. funkcję dyrektora Instytutu Nauk Biblijnych pełni ks. prof. dr hab. Mirosław S. Wróbel, pierwszy Polak, który obronił doktorat na École Biblique w Jerozolimie. Kontynuuje on tradycję swoich poprzedników dbając o wysoki poziom naukowy Instytutu i o jego istotną rolę w służbie Kościołowi i Ojczyźnie. Już w 2007 r. utworzył on Kurs Formacji Biblijnej, który w cyklu 3-letnim kształci osoby duchowne i świeckie w zakresie wiedzy i duchowości biblijnej. Celem tego kursu jest nabywanie umiejętności interpretowania tekstu biblijnego i jego aktualizacji, kształtowanie duchowości biblijnej, pomoc w nabywaniu umiejętności wykorzystania Pisma Świętego w duszpasterstwie, formacja animatorów Dzieła Biblijnego w Polsce. Nowy dyrektor kontynuuje i zacieśnia kontakty międzynarodowe, zwłaszcza z Papieskim Instytutem Biblijnym w Rzymie oraz z École Biblique w Jerozolimie. W tym okresie, z inicjatywy ks. Adama Kubisia, pracownicy i studenci zostali zaopatrzeni w najnowszy program biblijny „Logos”/„Verbum„, amerykańskiej firmy Faithlife, dzięki któremu możliwy jest dostęp do najlepszych źródeł i opracowań biblijnych oraz możliwa jest dydaktyka wykorzystująca najnowsze technologie komputerowe. W 2019 r. ks. Adam Kubiś zainaugurował działalność „Szkoły DABAR„, która ma na celu łączenie egzegezy tekstu biblijnego z poznawaniem kontekstu geograficznego, topograficznego, historycznego i kulturowego autorów i adresatów tekstów biblijnych. Szkoła organizuje kursy w różnych ziemiach biblijnych na terytorium dziesiejszego Izraela, Palestyny, Jordani, Egiptu, Grecji, Turcji, Libanu, Cypru i Malty. W 2020 r. ukończono rozpoczętą w 1958 r. serię Komentarzy KUL, wydawaną przez Pallottinum. Autorem ostatniego tomu (Księga Syracha) był emerytowany pracownik Instytutu, o. Hugolin Langkammer OFM. Ks. Wróbel wraz z ks. Szymikiem podjęli starania o założenie stowarzyszenia, którego celem jest pomoc w realizowaniu najważniejszych celów Instytutu Nauk Biblijnych KUL oraz wsparcie pracowników i studentów w ich pracy naukowej, dydaktycznej i ewangelizacyjnej. Starania te zakończyły się sukcesem i powołano do istnienia Stowarzyszenie na rzecz Wspierania Biblistyki „Verbum Sacrum”. Spotkanie założycielskie stowarzyszenia odbyło się 15 lipca 2020 r. W 2021 r. ks. Henryk Drawnel powołał do istnienia Ośrodek Studiów nad Judaizmem Drugiej Świątyni, w którym pracę rozpoczęli ks. dr Marcin Biegas oraz dr Michał Klukowski. Od października 2022 r. pracę w Sekcji Biblijnej Wydziału Teologii KUL rozpoczął ks. dr Krzysztof Kinowski, absolwent rzymskiego Biblicum. W październiku 2023 r. powołano do istnienia Intytut Nauk Biblijnych, przywracając nazwę funkcjonującą już w przeszłości.

W roku akademickim 2023/24 struktura instytutu przedstawiała się następująco:
1. Katedra Ksiąg Historycznych, Prorockich i Sapiencjalnych
ks. prof. dr hab. Dariusz Dziadosz – kierownik
ks. dr hab. Andrzej Piwowar, prof. KUL
ks. dr hab. Arnold Zawadzki, adiunkt
ks. dr Krzysztof Napora SCJ, adiunkt
2. Katedra Egzegezy Ewangelii i Pism Apostolskich
dr hab. Krzysztof Mielcarek, prof. KUL – kierownik
ks. prof. dr hab. Stefan Szymik MSF
ks. dr hab. Adam Kubiś, prof. KUL
3. Katedra Filologii Biblijnej i Literatury Międzytestamentalnej
ks. prof. dr hab. Mirosław S. Wróbel – kierownik
ks. prof. dr hab. Henryk Drawnel SDB
ks. dr Tomasz Bąk, adiunkt
ks. dr Krzysztof Kinowski, adiunkt
4. Katedra Teologii Biblijnej i Proforystyki
ks. prof. dr hab. Henryk Witczyk – kierownik
ks. dr hab. Marcin Kowalski, prof. KUL
ks. dr Marcin Zieliński, adiunkt